3) "Fleirspråkligheit er ein ressurs for både samfunnet og den enkelte"
Eit fleirspråkleg individ, også kallet polyglott, er nokon som kan kommunisere i meir enn eit språk. Om det er aktivt, altså gjennom snakking eller skriving, eller passivt, gjennom lytting eller lesing. Spørsmålet er horvet fleirspråklegheita er ein ressurs, for den enkelt og for samfunnet. Både språkforskarar, psykologar, hjerneforskarar og lærare har hevda at fleirspråklege har mange fordelar lagt i krybba. Trass dette finnast det mang ein skeptikar der ute, som tvihelder på tanken om at balansegongen mellom fleire språk ikkje alltid er givande. Den skapar forvirring og ein kan ende opp med å ikkje meistre noko språk riktig, påståas det.
Språkforskar Bente Ailin Svendsen, ansats ved instituttet for lingvistiske og nordiske studiar ved Universitetet i Oslo, meiner det er mange fordelar ved å vere fleirspråkleg. Tospråklige reagera visstnok raskare på stimuli, enn deira einspråklege medmenneskjer. I tvilegg til dette sjår den fleirspråklige hjerne ut til å haldas meir i trim. Forskjellige studiar, gjort i Sambandsstatane, peker på at fleirspråklige sjeldnare rammes av Alzheimer.
Når det kjem til fleirspråklege barn, peikar studiar frå både Sambandsstatane og Noreg på at dei gjer det betre på skulen, enn einspråklige medelevar. Som muleg årsak blei det nemnt at barna får eit meir bevisst forhold til språk og ordforråd. I tvilegg til dette har psykologar komme med teoriar om at fleirspråklege barn også har betre sosiale og psykologiske eigenskapar og evnar. Nokre psykologar meine at fleirspråklige barn er meir empatisk enn andre, fordi dei tidlig har lært å sjå situasjonar frå ulike perspektiv. Dette til trass må det nemnes at fleirspråklige menneskjer ikkje er meir intelligente enn einspråklege. Det er bare ein teori at hjernen deiras mulegens er meir fleksibel.
Om man sett dei personlege fordelane til polyglottar i perspektiv opp mot eit samfunn, vil ein stå igjen med eit samfunn fylt med empatiske, ordmektige, skuleflinke borgare, med ein lav risiko for Alzheimer. Dette er salvelse ein veldig overdreiven variant av virkeligheita. Sjøv om eit samfunn kan profitere av fleirspråklege borgare på mange måtar. Det kan for eksempel kommunisere betre og handle betre med andre land. Særleg gode engelskkunnskapar vil gjere det muleg å delta i internasjonal forsking, som igjen vil føre til framskritt i samfunnet.
All positivitet til trass, har vi dei sistnemnde skeptikarane, som meine at fleirspråkligheiten ikkje nødvendigvis bare er positivt. Det kan vere utferdarene å halde styr på fleire forskjellige språk. Nokre innvandrarbarn endar opp med å ikkje beherske noko språk ordentlig. Dårlege språkkunnskap føyrer igjen til dårlegere akademiske prestasjonar og vanskeligheitar i dagleglivet. Ein av dei hyppigste fordommane onvenfor innvandrar, er at dei ikkje behersker språket godt nok.
Også i samfunnsmessig sammenheng kan fleirspråkligheit ha negative ringvirkningar. Mange frykter at dagens vaksende engelskkunnskap vil skade vårt eiget språk. Låneorda, som ofte kjem fra det engelskspråklege rom, blir svartmalt. I tvilegg står det norske språk ovenfor domenetap til engelsk. Enkelte områda i samfunnet har bekranet seg til å kun bruke engelsk. Dataindustrien og programmeringsbransjen er eksempler.
Alt i alt føyrer fleirspråkligheit til betydelige fordelar, hos både den enkelte og samfunnet, men som alt godt her i verda, har også den sine skyggesider. Å vere ein del av globaliseringa, å ta del i fremskrittet og å kommunisere, er for mange gode grunner til å lære fleire språk. Med nok arbeid vil man sikkert også klare å halde styr på ordsalaten.
Kjelder:
http://en.wikipedia.org/wiki/Multilingualism (Lest 23.11.11)
http://www.desiblitz.com/content/bilingual-children-perform-better ( Lest 23.11.11)
http://www.sciencedaily.com/releases/2009/10/091029151807.htm (Lest 23.11.11)
http://www.forskning.no/artikler/2008/september/196349 (Lest 23.11.11)
